زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

خلد (قرآن)





یکی از صفات بهشت برای بهشتیان، جاودانگی آن است، یعنی فی نفسه و به خودی خود جاودانه و فنا ناپذیر است.


۱ - خلد و جاودانگی



خلد و جاودانگی، از صفات بهشت موعود است.
قل اذلک خیر‌ام جنة الخلد التی وعد المتقون کانت لهم جزاء و مصیرا. «(ای پیامبر!) بگو: «آیا این بهتر است یا بهشت جاویدانی که به پرهیزگاران وعده داده شده؟! بهشتی که پاداش اعمال آنها، و قرارگاهشان است.»

۱.۱ - بهشت جاویدان


در جمله "ام جنة الخلد" اضافه جنت به خلد که به معنای جاودان است برای این است که دلالت کند بر اینکه بهشت مزبور فی نفسه و به خودی خود جاودانه و فنا ناپذیر است، هم چنان که کلمه "خالدین" در آیه بعدی، برای این آمده که دلالت کند بر اینکه اهل این بهشت در آن جاودانند، و فنا به ایشان راه ندارد.

۲ - پانویس


 
۱. فرقان/سوره۲۵، آیه۱۵.    
۲. ترجمه المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۵، ص۲۶۰.    


۳ - منبع


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «خلد».    



رده‌های این صفحه : بهشت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.